İkinci en kötü

Rakamlar önemli. Önemli ama rakamlarla çok oynadığınızda mesele her an şirazesinden çıkabilir.

19 sayısının kudreti! 7 rakamının tılsımı!

Yarışlarda da rakamlar ve sıralamalar önemli. İlk üçe girmek madalya getiriyor. Mesela geçen gün devlet televizyonu spikeri kış olimpiyatlarındaki oyuncumuzun 59’uncu olmasını tebrik ediyordu.

Bir diğer tarafta da dokuz yıl sonra ilk ona girecek Türkiye ekonomisi var tabii…

İlk ona girmeden önce mevcut durumumuza rakamlarla bakalım bugün.

Biliyorsunuz Türkiye beş içinde. Bu beş şimdilik ilk beş değil ama Kırılgan beş (fragile five).

Kırılgan beşlinin beşi de bir değil fakat.

Türkiye’nin aynı grupta yer aldığı “kırılgan beşli” içerisindeki konumunu hazırladığım tablo üzerinden net biçimde inceleyebilirsiniz.

Türkiye, cari açığının Gayri Safi Yurtiçi Hâsıla’ya (GSYH) oranında Güney Afrika’dan sonra ikinci kötü ülke. Yüzde 6 kritik sınır olarak kabul ediliyor. Cari açığın en temel sebebi dış ticaret açığıdır. Dış ticaret açığının da temel itici gücünü ithalat ile ihracat arasındaki fark oluşturuyor. 2013 yılında 132 milyar dolarlık ihracata karşılık 231 milyar dolar ithalat yapılmış.
Faiz oranlarında da Türkiye ikinci sırada. Merkez Bankasının son müdahalesiyle resmi faiz oranı yüzde 10 düzeyine çıktı. Elbette borç verme faizi bunun oldukça üzerinde.
İşsizlik oranında yine ikinci sıradayız. Genç nüfus içinde işsizlik oranımız yüzde 17.90’u buluyor. Elbette bunlar ortalama resmi rakamlar. Hakikat çok daha farklı!
Yıllık baz da kırılganlar içerisinde dolar karşısında ikinci en hızlı değer kaybı yaşayan para birimi de bize ait.
Halkını en çok satış vergisine (KDV, ÖTV gibi) maruz bırakan ikinci ülke de biziz.
Gerçi “IMF’ye muhtaç olmayan dış borcunu bitirmiş bir ülkeyiz”(!) ama yine de 373 milyar Dolar dış borç stokuyla kırılgan beşli içinde ikinciyiz.
Kapitalist dünya ekonomisinin en riskli beş ülkesi içerisinde birçok göstergede ikinci en kötü konumundaki bir ülke için yakın geleceğe dair öngörü yapmaya gerek var mı?